Etiketa

Κυριακή 24 Ιανουαρίου 2016

ΑΝΤΙΟ ΦΙΛΕ...

Αγαπητοί αναγνώστες,

χθες δεχτήκαμε ένα τηλεφώνημα που μας συγκλόνισε... 
Μάθαμε πως ο φίλος και συνάδελφος Νίκος Στεφανής μετά από μάχη 
που έδινε τον τελευταίο καιρό με τον καρκίνο, τελικά δεν τα κατάφερε. 
Στις 24 Νοεμβρίου του 2015 έσβησαν για πάντα εκείνα τα γαλάζια μάτια 
και το ζεστό χαμόγελο. Με το Νίκο γνωριστήκαμε το καλοκαίρι του '12, 
όταν ήρθε να πάρει τα πρώτα του μελισσάκια. 
Μας κέρδισε αμέσως με το πληθωρικό του παρουσιαστικό 
και τον ευγενικό του χαρακτήρα. Ένα χαμογελαστό παιδί από την Εύβοια 
γεμάτο όνειρα και σχέδια για το μέλλον... Ένα μέλλον που όμως κόπηκε 
πολύ σύντομα, πολύ απότομα, πολύ άδικα...
Η είδηση του θανάτου του μας πάγωσε... Δεν είχε περάσει 
πολύς καιρός από τότε που είχε έρθει στο σπίτι, από τότε που είχαμε 
μιλήσει για τελευταία φορά...
Πνιγμένοι στις υποχρεώσεις και στην καθημερινή επιβίωση, 
δεν πήραμε -όπως άλλωστε και η πλειοψηφία των ανθρώπων- στα σοβαρά,
πως ο χρόνος τρέχει... τρέχει και χάνεται... και χάνεται για πάντα...
Το συνειδητοποιήσαμε εκ νέου μετά το τηλεφώνημα, όταν δεν υπήρχε πια ΧΡΟΝΟΣ...
όταν η ευκαιρία να δεις τον φίλο, να μιλήσεις μαζί του 
(με λόγια ή με σιωπές, δεν έχει σημασία),
να αστειευτείς, να επικεντρωθείς για λίγο σε μια πραγματικότητα
πέραν της δικής σου, είχε χαθεί για πάντα...
Μόνο μας ελαφρυντικό ίσως να αποτελεί το γεγονός, ότι δεν περιμένεις 
να χαθεί τόσο αναπάντεχα ένας τόσο νέος άνθρωπος, 
που θα έπρεπε δικαιωματικά να έχει 
"όλη τη ζωή μπροστά του" και πόσο μάλλον όταν πρόκειται
για έναν τόσο καλοσυνάτο άνθρωπο...
Δυστυχώς όμως ο θάνατος δεν κάνει διακρίσεις
και o χρόνος δεν περιμένει κανέναν σαν άλλη Πηνελόπη...
Αντίο λοιπόν φίλε, έστω και καθυστερημένα
και κουράγιο σε όσους αφήνεις πίσω σου...

...

3 σχόλια: